آشنايي با سبك معماري خراساني و ويژگي هاي آن

سبك خراساني

از شش شيوه معماري ايران، دو شيوه پارسي و پارتي از پيش از اسلام و چهار شيوه خراساني، رازي، آذري و اصفهاني بعد از اسلام هستند. سبك خراساني، در سده نخست هجري شروع و تا سده چهارم هجري ادامه يافت. آنچه درباره فرهنگ اين زمان پيداست، اين است كه دگرگوني هاي فرهنگي، بيشتر در خراسان رخ مي دهد و از آنجا به شهرهاي چون دامغان و يزد و... رسيده است .

ويژگي معماري سبك خراساني:

•  الگو گرفتن از باورهاي اسلامي بنابراين ساختمانها مردم وارتر شدند
• از لحاظ فن ساختمان سازي يا همان نيارش، معماري شيوه خراساني با شيوه پارتي تفاوتي نكرد.
• ساختمايه و يا همان مصالح بوم آورد بوده است، يعني آن را از خود محل ساخت، بدست مي آوردند؛ براي نمونه مسجد جامع فهرج، ديواره هاي چينه اي از گِل فهرج و ستون ها از خشت است.
• يكي از نمونه هاي ساختمان سازي كه در شيوه خراساني پديدار شد و در معماري ايران همواره جايگاه ارجمندي داشته و دارد، مسجد است.

بناهاي بجاي مانده از سبك خراساني: مسجد مدينه، مسجد جامع فهرج، تاريخانه دامغان، مسجد جامع اصفهان، مسجد جامع اردستان، مسجد جامع نايين، مسچد جامع نيريز